Rząd starożytnego Egiptu opierał się na systemie, który dziś moglibyśmy nazwać monarchią teokratyczną. Oznacza to, że faktycznie w kraju panował monarcha, jednak mieli do czynienia również z rządami po stronie kasty duchownych. Władca starożytnego Egiptu był postrzegany przez lud jako wysłannik bogów. Miał władzę absolutną, ponieważ w tym systemie wierzono w to, że bogowie nadawali mandat rządzenia dla władzy. Dlatego też odpowiadał on za ustalanie praw i egzekwowanie nadanego prawa. Centralny rząd Egiptu istniał już 3150 lat przed naszą erą.

Mimo wszystko nie była to najwcześniejsza data, gdy w Egipcie utworzył się pierwszy rząd. Po prostu na 3000 lat przed naszą erą datujemy jasno określony i funkcjonujący system egipski. Mimo wszystko z dawnej historii wynika, że pewne rządy mogły istnieć już nawet 6000 lat temu przed naszą erą. Wiemy, że w tamtym okresie również panowała pewna forma rządu monarchicznego. Niestety nie znamy dokładnych szczegółów egipskiej polityki pochodzącej z tak odległego okresu historycznego. Dlatego też badacze skupiają się dopiero na monarchach znanych nam od 3000 lat przed naszą erą.

Rządy egipskie bardzo często ulegały drobnym zmianom na przestrzeni stuleci

Król rządził krajem z wezyrem jako zastępcą dowódcy, urzędnikami państwowymi, skrybami, regionalnymi gubernatorami (znanymi jako nomarchowie), burmistrzami miast. Po drugim okresie rozwoju władzy w Egipcie pojawił się nawet starożytny odpowiednik policji powołany przez monarchę państwowego. Pierwszym królem, który ustalił centralny rząd po zjednoczeniu Egiptu był Menes. W tamtym okresie cała gospodarka Egiptu w dużej mierze opierała się na farmieniu. Rolnicy wykorzystywali w codziennym życiu system barterowy. Płatność za pośrednictwem pieniędzy nie była jeszcze rozpowszechniona.

Niższa klasa chłopska uprawiała ziemię, oddawała pszenicę i inne produkty szlachetnemu właścicielowi ziemskiemu (zatrzymując skromną część dla siebie), a właściciel ziemski przekazywał te produkty rządowi. Następnie wyżej postawienie władcy mogli dowolnie dysponować towarem. Mogli wykorzystywać go na swoje własne potrzeby, zasilać możliwości militarne lub po prostu handlować z innymi państwami. Każda prowincja miała swojego pomniejszego monarchę, który nakładał podatki na obywateli, a następnie przekazywał je do wyżej postawionych urzędników bezpośrednio podlegających władcy Egiptu.